Myślę, że koniecznie trzeba się wybrać na dwa nadchodzące seminaria, z czego to drugie jest niezbędne i obowiązkowe. Inaczej będzie wstyd na cały nowy rok, żeśmy przegapili taką okazję. A zatem co następuje:
4 stycznia 2010, poniedziałek, 14:15 (czas trwania: 60 minut)
Instytut Fizyki UJ, Kraków, ul. Reymonta 4, Zakłady: Optyki Atomowej i Fotoniki - sala 355 mgr Wojciech Roga ( Instytut Fizyki UJ ) :
"Entropijne relacje nieoznaczoności"
{ Chaos i informacja kwantowa [Życzkowski, Słomczyński, Marcinek] }
7 stycznia 2010, czwartek, 17:00 (czas trwania: 60 minut)
Aula Duża, Auditorium Maximum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, ul. Krupnicza 35 Prof. Rolf Heuer ( Dyrektor CERN ) :
"The Large Hadron Collider Shedding Light on the Dark Universe"
Instytut Fizyki Jądrowej im. H. Niewodniczańskiego PAN w imieniu organizatorów serdecznie zaprasza na w.w. wykład publiczny
Prof. dr hab. Marek Jeżabek, Dyrektor IFJ PAN
Do zobaczenia,
MM
niedziela, 27 grudnia 2009
środa, 16 grudnia 2009
Przerwa świąteczna
W związku z tak zwanymi świętami oraz innymi imieninami Sylwestra zawieszamy chwilowo działalność Sekcji i udajemy się na zasłużony wypoczynek. Następne spotkanie odbędzie się dopiero 12 stycznia, przez wzgląd na walne zebranie KNFUJ które odbędzie się 5 stycznia o 19. Jeśli chcecie pociągać za sznurki to zapraszam na wybory etc.
Po przerwie przejdziemy do rozdziału "Czym są liczby". Oczywiście w stosownym czasie link pojawi się na stronie -plus- planowana jest teczka z której będzie można pobrać ksero.
Cześć i czołem & wesołych & rodzinnych,
MM
Po przerwie przejdziemy do rozdziału "Czym są liczby". Oczywiście w stosownym czasie link pojawi się na stronie -plus- planowana jest teczka z której będzie można pobrać ksero.
Cześć i czołem & wesołych & rodzinnych,
MM
czwartek, 10 grudnia 2009
O nieskończoności w matematyce
Spotkanie, które odbędzie się 15 grudnia o 19 w sali 46 będzie dotyczyć szeroko pojętego zagadnienia nieskończoności w matematyce oraz jego konotacji z filozofią rzecz jasna. Tekst z książki Bigaja do pobrania i przeczytania na Picasie.
http://picasaweb.google.pl/sfnip.uj/BigajNieskonczonosc#
Serdecznie zapraszam,
MM
http://picasaweb.google.pl/sfnip.uj/BigajNieskonczonosc#
Serdecznie zapraszam,
MM
piątek, 4 grudnia 2009
Teksty na wtorek
Wszystkie teksty na wtorkowe spotkania (oraz każde następne) będą sukcesywnie zamieszczane na tej stronie
http://picasaweb.google.pl/sfnip.uj
-Kazimierz Ajdukiewicz, O tzw. neopozytywizmie w: Język i Poznanie, t. II, PWN, Warszawa 1985, str 9-12; 23-27.
-Yi-Fu Tuan, Przestrzeń i Miejsce, PiW, Warszawa 1987, str. 5-6.
-Kajetan Młynarski, Wybrane problemy teorii ewolucji, wyd. PiT, Kraków 2006, str. 22-27.
-Ritchie Calder, Człowiek i Kosmos, PiW, Warszawa 1979, str 37-39.
-Ian G. Barbour, Mity, Modele, Paradygmaty, wyd. Znak, Kraków 1983, str. 122-127.
-J. Woleński, Umiarkowana (poprawiona?) obrona scjentyzmu, w: Racjonalność, Nauka, Społeczeństwo, red. H.Kozakiewicz, E.Mokrzycki, M.J.Siemek, PWN, Warszawa 1989, str. 188-213.
-Alan Chalmers, Czym jest to, co zwiemy nauką?, Siedmioróg, Wrocław 1993, str.211-212.
-Michał Heller, Józef Życiński, Wszechświat i Filozofia, Wyd. im. W.L. Anczyca, Kraków 1986, str. 55.
-Jean-Francois Lyotard, Odpowiedź na pytanie: co to jest postmodernizm?, str 58-61.
dodatkowo warto przeczytać:
http://niniwa2.cba.pl/wojny_naukowe.htm
http://sady.umcs.lublin.pl/filnauk.comte.wyklady.htm
http://sady.umcs.lublin.pl/filnauk.neurath.manifest.htm
Ukłony,
MM
http://picasaweb.google.pl/sfnip.uj
-Kazimierz Ajdukiewicz, O tzw. neopozytywizmie w: Język i Poznanie, t. II, PWN, Warszawa 1985, str 9-12; 23-27.
-Yi-Fu Tuan, Przestrzeń i Miejsce, PiW, Warszawa 1987, str. 5-6.
-Kajetan Młynarski, Wybrane problemy teorii ewolucji, wyd. PiT, Kraków 2006, str. 22-27.
-Ritchie Calder, Człowiek i Kosmos, PiW, Warszawa 1979, str 37-39.
-Ian G. Barbour, Mity, Modele, Paradygmaty, wyd. Znak, Kraków 1983, str. 122-127.
-J. Woleński, Umiarkowana (poprawiona?) obrona scjentyzmu, w: Racjonalność, Nauka, Społeczeństwo, red. H.Kozakiewicz, E.Mokrzycki, M.J.Siemek, PWN, Warszawa 1989, str. 188-213.
-Alan Chalmers, Czym jest to, co zwiemy nauką?, Siedmioróg, Wrocław 1993, str.211-212.
-Michał Heller, Józef Życiński, Wszechświat i Filozofia, Wyd. im. W.L. Anczyca, Kraków 1986, str. 55.
-Jean-Francois Lyotard, Odpowiedź na pytanie: co to jest postmodernizm?, str 58-61.
dodatkowo warto przeczytać:
http://niniwa2.cba.pl/wojny_naukowe.htm
http://sady.umcs.lublin.pl/filnauk.comte.wyklady.htm
http://sady.umcs.lublin.pl/filnauk.neurath.manifest.htm
Ukłony,
MM
środa, 2 grudnia 2009
Wtorkowy referat
Serdecznie zapraszamy na referat Karola Wilczyńskiego
pt. Trzy twarze nauki.
8 grudnia (wtorek), godzina 19, sala 28
Poniżej przedstawiam konspekt prezentacji rzucający
nieco światła na nasze wtorkowe spotkanie. Literatura
zalecana ukaże się na stronie w piątek.
Ukłony,
MM
TRZY TWARZE NAUKI
STRESZCZENIE
Zajmę się definicją pojęcia wiedzy naukowej, postaram się wyróżnić kryteria w oparciu o potoczne rozumienie, tzw. „słownikowe” i stricte metodologiczne, przechodząc do przedstawienia „trzech twarzy nauki”. Postaram się wskazać fakt, że rozumienie wiedzy naukowej, wymagania wobec wiedzy do nazwania jej „naukową” są główną linią podziału trzech wiodących we współczesnej nauce koncepcji metodologicznych (vel filozoficznych): scjentystycznej (pozytywistycznej), humanistycznej oraz postmodernistycznej.
Paradygmat scjentystyczny – Powołując się na podział metodologiczny Augusta Comte’a wyróżnię główne cechy pojęcia ,,wiedzy naukowej’’ w ujęciu pozytywistycznym: empiryzmu, racjonalizmu w wyborze pomiędzy dwiema konkurencyjnymi teoriami, redukcjonizmu i ścisłości. Postaram się wyjaśnić w jaki sposób przyczyniło się to rozumienie wiedzy naukowej do rozwoju samej nauki, a także jak wpłynęło na jej obraz. Spróbuję zaznaczyć, że źródła tego myślenia tkwią we wcześniejszej filozofii oświecenia, renesansu, a nawet w starożytności. Zajmę się także sukcesem pozytywistów oraz powiązaniem ich filozofii z tzw. postawą ,,zdroworozsądkową’’, co pozwoliło im uczynić z nauki główny czynnik rozwoju kultury.
Orientacja humanistyczna - opiszę nurty filozoficzne stawiające się w opozycji do scjentyzmu, których korzenie sięgają równie głęboko jak pozytywizmu, biorąc pod uwagę chociażby filozofię Kanta. Przedstawię krytykę dogmatów scjentystycznych, wymienionych wyżej. Postaram się wskazać, że orientacja humanistyczna pozwoliła poprawić błędy popełniane przez pozytywistów oraz podnieść rolę innych dziedzin kultury. Pokażę jednak, że „humaniści” nie stworzyli żadnej metodologii i koncepcji porównywalnej ze scjentyzmem, a także, że większa część ich twórczości polega na kontestowaniu rozwiązań proponowanych przez pozytywizm. Orientacja humanistyczna pomimo tych braków stała się przeciwwagą dla scjentyzmu.
Postmodernizm – przedstawię zjawiska oraz procesy jakie przyniósł za sobą nurt postmodernizmu. Jego postęp oparty był głównie na zahamowaniu orientacji humanistycznych, zbudowanych na kontestacji scjentyzmu (podobnie zresztą jak postmodernizm). Spróbuję przedstawić poglądy i krytykę stworzoną przez postmodernistów.
Dyskusja – Chciałbym, aby krytyka nie ograniczyła się do przedstawionych przeze mnie argumentów, ale byśmy rozwiązali problem jednostkowego rozumienia wiedzy naukowej, rzucając odpowiedziami na słynne pytanie Alana Chalmersa „Czym jest to, co zwiemy nauką?”
pt. Trzy twarze nauki.
8 grudnia (wtorek), godzina 19, sala 28
Poniżej przedstawiam konspekt prezentacji rzucający
nieco światła na nasze wtorkowe spotkanie. Literatura
zalecana ukaże się na stronie w piątek.
Ukłony,
MM
TRZY TWARZE NAUKI
STRESZCZENIE
Zajmę się definicją pojęcia wiedzy naukowej, postaram się wyróżnić kryteria w oparciu o potoczne rozumienie, tzw. „słownikowe” i stricte metodologiczne, przechodząc do przedstawienia „trzech twarzy nauki”. Postaram się wskazać fakt, że rozumienie wiedzy naukowej, wymagania wobec wiedzy do nazwania jej „naukową” są główną linią podziału trzech wiodących we współczesnej nauce koncepcji metodologicznych (vel filozoficznych): scjentystycznej (pozytywistycznej), humanistycznej oraz postmodernistycznej.
Paradygmat scjentystyczny – Powołując się na podział metodologiczny Augusta Comte’a wyróżnię główne cechy pojęcia ,,wiedzy naukowej’’ w ujęciu pozytywistycznym: empiryzmu, racjonalizmu w wyborze pomiędzy dwiema konkurencyjnymi teoriami, redukcjonizmu i ścisłości. Postaram się wyjaśnić w jaki sposób przyczyniło się to rozumienie wiedzy naukowej do rozwoju samej nauki, a także jak wpłynęło na jej obraz. Spróbuję zaznaczyć, że źródła tego myślenia tkwią we wcześniejszej filozofii oświecenia, renesansu, a nawet w starożytności. Zajmę się także sukcesem pozytywistów oraz powiązaniem ich filozofii z tzw. postawą ,,zdroworozsądkową’’, co pozwoliło im uczynić z nauki główny czynnik rozwoju kultury.
Orientacja humanistyczna - opiszę nurty filozoficzne stawiające się w opozycji do scjentyzmu, których korzenie sięgają równie głęboko jak pozytywizmu, biorąc pod uwagę chociażby filozofię Kanta. Przedstawię krytykę dogmatów scjentystycznych, wymienionych wyżej. Postaram się wskazać, że orientacja humanistyczna pozwoliła poprawić błędy popełniane przez pozytywistów oraz podnieść rolę innych dziedzin kultury. Pokażę jednak, że „humaniści” nie stworzyli żadnej metodologii i koncepcji porównywalnej ze scjentyzmem, a także, że większa część ich twórczości polega na kontestowaniu rozwiązań proponowanych przez pozytywizm. Orientacja humanistyczna pomimo tych braków stała się przeciwwagą dla scjentyzmu.
Postmodernizm – przedstawię zjawiska oraz procesy jakie przyniósł za sobą nurt postmodernizmu. Jego postęp oparty był głównie na zahamowaniu orientacji humanistycznych, zbudowanych na kontestacji scjentyzmu (podobnie zresztą jak postmodernizm). Spróbuję przedstawić poglądy i krytykę stworzoną przez postmodernistów.
Dyskusja – Chciałbym, aby krytyka nie ograniczyła się do przedstawionych przeze mnie argumentów, ale byśmy rozwiązali problem jednostkowego rozumienia wiedzy naukowej, rzucając odpowiedziami na słynne pytanie Alana Chalmersa „Czym jest to, co zwiemy nauką?”
Subskrybuj:
Posty (Atom)